22 jan Hoe gaat het thuisonderwijs?

Ik krijg wel eens de vraag hoe bij ons gaat met het thuisonderwijs. En of de kinderen naar de noodopvang gaan omdat ik in een vitaal beroep werkzaam ben. In principe ben ik late diensten gaan werken omdat ik er overdag meer voor de kinderen wilde zijn. En het heet natuurlijk niet voor niets noodopvang. Bij onze school werken de meeste leerkrachten vanuit huis en is de gymleraar degene die voor de kinderen in de noodopvang zorgt. Ik zou het ook behoorlijk hypocriet vinden om de kinderen van half 9 tot 15:15 naar school te sturen terwijl mijn werk om 16:00 uur begint. Dus mijn kinderen genieten van het thuisonderwijs met mama en papa als juf en meester. De ene dag gaat dat beter dan op de andere dag. Als je benieuwd bent hoe het bij ons aan toe gaat moet je vooral verder lezen.

Eerste lockdown

Tijdens de vorige lockdown was het nieuw voor ons allemaal. De kinderen waren wat jonger en we zeiden de eerste week dat ze maar 30 minuten mochten gamen per dag. Daar zijn we snel van afgestapt. Onze nannies Netflix en Nintendo hebben overuren gedraaid. De vorige keer zaten de jongens in groep 3. Er werd toen zo gehamerd op het woordenschat en lezen. En dat was nou juist hetgeen waar ze allebei een gruwelijk hekel aan hadden. Dus de vorige lockdown heeft veel frustratie gekend voor zowel mama en papa als de Faber tweeling

Steeds meer werk

Deze lockdown zit de Faber tweeling in groep 4. Nu hebben ze taal, spelling, dictee, rekenen. Het houdt maar niet op. Het lijkt wel alsof er iedere dag steeds meer werk bijkomt. Soms gaat de juf met een kleine groep kinderen aan de slag via een online vergaderruimte. Ik betrap Noah er regelmatig op dat hij dan gewoon zijn microfoon en camera uitzet. “Ja, ik hoor ze wel. Ik begin meestal met het rollen van mijn ogen.

Een typische dag

De juffen hebben een instructie filmpje gemaakt voor het rekenen. Een van hen stuurt nog even via whatsapp dat wij als ouders het filmpje ook maar moeten bekijken als het kind er niet uit komt met de sommen. Tuurlijk, whatever you say. Ik weet niet wat grappiger is. Het feit dat de juf denkt dat ik het kan uitleggen of het feit dat ze denkt dat die kinderen wat van mij aannemen. Maar goed, vandaag moeten ze bladzijden 7 t/m 10 maken. WTF, waarom zoveel? Ik leer alles over keersommen, plus- en minsommen. Over sommen die over het tiental gaan en de getallenlijn. Op een gegeven moment vraagt Liam of ik hem wil helpen. Natuurlijk wil ik dat. Eerst moet ik nog even iets uitleggen aan Noah.

Ok, later vertelt hij waar hij moeite mee heeft. Dus ik leg het uit zoals de juf het deed in het filmpje. “Nee!! Jij legt het helemaal verkeerd uit!” Nou, geen probleem de juf in beschikbaar voor vragen in de online vergaderruimte. Dus we bellen even in zo gepiept. “NEE!” Nu moet ik inwendig tot 10 tellen. Ik pak toch de laptop erbij en log in. Ondertussen gaat meneertje demonstratief op de gang staan. Ik vraag de juf of ik de uitleg goed heb begrepen. Ja, en de antwoorden tot zover waren gewoon goed. Dus ga zo door! Ik schreeuw naar mijn kind op de gang dat de juf zegt dat gewoon mama gelijk heeft. De stem van de juf knalt door speakers van de laptop. Meneertje is natuurlijk een kind van mij. Dus hij laat zich niet kennen en weigert naar de laptop te komen. Tegen Liam zegt ze: “Je bent een kanjer en ik trots op je”. Voor mams een knipoog en succes. Zodra hij afgekoeld is kunnen we verder met de sommen. Wat trouwens supergoed gaat.

Inmiddels zit Noah te klootviolen met zijn taalopdracht. Want dat is het nieuwste vak dat gehaat wordt. Hij is snel afgeleid. Als zijn zusje alleen maar in de buurt komt wordt ze weggestuurd. “Ik kan me niet concentreren” schreeuwt hij dan. We zijn een kwartier verder en meneer is nog steeds bij woord 2. Ondertussen heeft hij zijn punt geslepen en gezocht naar zijn gum. Hij is naar de wc gegaan. Heeft zich bemoeid met Liam’s som en is hij naar boven naar zijn vader gelopen om te vertellen dat Aiden zijn autootje kwijt is. Je weet wel, die kleine waar we thuis nog 100 van hebben. En nu sta ik te schreeuwen dat hij zich moet focussen op zijn werk.

De rest van de kinderen

Mijn geduld is al lang op. Gelukkig is Carly rustig. Zij zit in de kleuterklas en heeft wel wat opdrachten meegekregen van school maar ze heeft er nul interesse in. De juffen van de kleuterklas hebben iedere dag een filmpje met een leuke opdracht. Maar het zijn voor Carly onbekende gezichten dus het boeit haar niet. Toen haar juf ging vertellen over de letter W was ze wel geïnteresseerd want tja papa’s letter kende zij al. Ze zegt altijd dat ze lekker wil kleuren en tekenen. Mama vindt het prima. Aiden kan al redelijk zelfstandig spelen. Soms hangt hij aan mijn been als hij even aandacht nodig heeft. Meestal wil hij dan wat drinken. Zodra ik dat voor hem ga maken roepen de anderen ook dat ze iets willen drinken. Prima, zucht ik dan. Maar ik wil geen drinken bij de laptop. Met mijn kinderen zie het alweer gebeuren dat het omgaat. Na de lunch proberen we nog wat maar zodra mijn geduld op is, is school voor mij ook gesloten. Rond 3 uur krijg ik van de juf een appje of een van de jongens nog even die ene opdracht af kan maken. Nee, is het antwoord. Ik moet me alweer klaar maken voor werk en de kinderen hebben van mama een studiemiddag gekregen.

En bij jou?

Hoe gaat het bij jou thuis? Is mijn verhaal een beetje herkenbaar? Laten we verhalen uitwisselen op een van mijn sociaal mediakanalen.