16 nov Waarom ik me schuldig voel als ik ga werken

Een tijdje geleden postte ik een Instagram story over mijn gevoel van schuld omdat ik moest werken. Ik had die week een drukke werkweek en om het goed te maken aan de kinderen vroeg ik of ze de volgende dag pannenkoeken wilden eten tussen de middag. In deze blog wil ik meer achtergrond informatie geven waar mijn schuldgevoelens bij dit soort momenten vandaan komt.

Drukke week 

Die week was ik veel dagen van huis voor mijn werk. Die dag kon ik de kinderen niet van school halen omdat ik dan te laat zou zijn voor me werk. Mijn man was er gewoon en hij zou de kinderen van school halen en in de avond naar bed brengen. Normaalgesproken lees ik een verhaaltje voor en zing ik een liedje voor ze gaan slapen. Toen we die middag aan tafel zaten vroeg ik of ze de volgende dag pannenkoeken wilden eten. Wetende dat ze er allemaal, inclusief papa er dol op zijn. Iedereen reageerde natuurlijk precies zoals ik gehoopt had. Die middag ging ik met een gerust gestelde geweten werken. Daardoor in een ander blog meer. 

Omschakeling van diensten

Voordat ik kinderen had werkte ik fulltime. Toen de oudsten geboren werden ben ik parttime gaan werken. Het was goed te combineren omdat ik voornamelijk alleen in de vroege diensten werkte. De vroegste dienst begon om half 5 ‘smorgens. Het betekende dat ik soms om half 4 op moest staan maar daar stond wel tegen over dat ik op tijd thuis was. Naar mate er meer kinderen kwamen en de tweeling naar de basisschool ging werd het steeds logistiek problematisch. Tussen de middag konden ze nog naar de overblijf maar soms zaten we met oppas probleem tussen half 8 en half 9 of het uurtje na school. Iedere week was anders en iedere week steeds meer een gedoe. Totdat iemand mij voorstelde om de late diensten eens te proberen. 

Ik was er zo fel op tegen. Een van mijn argumenten was dat ik iedere dag tegen het werken op zou kijken als ik na een drukke dag met de kinderen en huishouden ook nog eens 8/9 uren moest gaan werken daarna. En dan kwam ook nog eens bij dat ik de volgende ochtend niet zou kunnen uitslapen want ik zou dan ook de kinderen naar school moeten brengen. Het leek me helemaal niks. Ook wilde ik perse thuis zijn voor het avondeten. Gezellig kletsen aan tafel en daarna samen klaarmaken voor de nacht. Het leukste aan de dag vind ik altijd samen in bed voorlezen en als laatste een slaapliedje zingen. 

Dubbel gevoel

Nu klinkt het alsof het altijd rozengeur en maneschijn is maar schijn bedriegt. De laatste uren voordat de kinderen naar bed moeten zijn bij ons altijd de drukste spitsuren. Mijn man en ik grappen altijd dat het moment dat alle kinderen veilig in bed liggen te slapen het beste moment is van de dag. En toch zijn dat de momenten waar ik als moeder van geniet. Wij hebben een ritueel ontwikkelt waar wij als gezin van genieten.  Op een avond was het mijn beurt om de kleintjes naar bed te brengen terwijl mijn man voor de grote jongens zorgde. Ik liep de kamer van de jongens voorbij en zei welterusten tegen ze. Ze klonken teleurgesteld. Ik vroeg wat er aan de hand was en hun antwoord was dat ik nog niet het liedje had gezongen. Het is een suf liedje van 2 regels die ik verzonnen heb toen ze klein waren. Dat is toch een groot compliment wat je als moeder kan krijgen.

Late diensten

Vanaf het begin van dit jaar ben ik toch het late rooster ingegaan. Het heeft ons ontzettend veel geholpen met onze planning en organisatie. Soms is het opstaan zwaar zijn als ik na 2 uur naar bed ben gegaan maar ik weet dat het maar 2 of 3 dagen in de week zijn. In het weekend heb ik geluk want dat kan ik altijd langer blijven liggen. Inmiddels ben ik erin gaan geloven dat mijn gezin het heus wel overleven als mama aan het werk is. Ik heb rust aan mijn hoofd en geen oppas stress. Overdag ben ik er voor alle kinderen. Ik wil even stil staan bij het feit dat mijn man alle kinderen naar bed brengt als ik aan het werk ben. Echt een topper. Op de andere dagen doen we het samen. En ik neem dan altijd de tijd om ieder kind wat aandacht te geven. Eigenlijk moeten ze om half 8 slapen maar ik kom regelmatig na 8 pas beneden. Omdat ze vragen of ik alsjeblieft nog één hoofdstuk wil lezen. En ik weet heus wel dat ze tijd proberen te rekken maar ik vind het stiekem wel gezellig.