25 jan De impact van de lockdown

Mijn familie en mijn kinderen zijn gezond. Dat is waar het om draait in het leven. Daarnaast heb ik een vaste baan met een vast inkomen. Al ben ik wel heel benieuwd hoe het zal gaan met de avondklok. Er blijft zo geen reiziger meer over. Maar goed. Ik accepteer de beslissingen die er worden genomen door de overheid. Het betekent niet dat ik er blij mee ben. Maar, wat moet ik anders? Ik kan het niet veranderen en daarom probeer ik er maar het beste van de maken.

Sluiting van de scholen

Een van beslissingen die een groot impact hebben op mijn gezin is natuurlijk de sluiting van de scholen. Al doe ik nog zo mijn best om het thuisonderwijs aan te bieden. Het leren op afstand is gewoon niet ideaal. Het gedoe iedere keer met inlogcodes en internet verbindingen. Het zorgt voor onnodige frustraties. Ook maak ik me zorgen om eventuele achterstand die ze kunnen oplopen. De stof die ze moeten leren kan het beste door een leerkracht uitgelegd worden. En thuis draag ik al de mamapet. De jufpet word niet geaccepteerd door iedereen en ik kan ze ook niets kwalijk nemen. Want ja, deze juf heeft minder geduld dat de lieve juf op school. En volgens de kinderen leg ik het ook nog eens verkeerd uit. Echter bestaat school niet alleen uit informatie tot zich te nemen. Ze leren daar ook samenwerken, overleggen, een juiste luisterhouding en goeie werkethiek. Het leren omgaan met anderen. En wat ik merk aan mijn eigen kinderen. Ze missen het contact met de leerkrachten en de klasgenoten. Soms wordt eentje er echt verdrietig van. Ze willen de juf vertellen over nieuwe bal die ze hebben gekregen. Ze willen rennen op het schoolplein met hun klasgenoten. Tikkertje spelen en voetballen op het veld.

Afspreken

Ik wil ze wel laten spelen met vrienden maar wanneer en waar dan? Ten eerste zijn mijn kinderen hele drukke stuiterballen. Ik durf het niet aan om ze zomaar naar andere ouders te laten gaan. De meesten hebben het al zwaar genoeg. Iedereen moet nu puzzelen om het thuisonderwijs en het werk te combineren. De één heeft werk in een vitaal beroep dus zit het kind op de noodopvang. De ander moet vanaf huis werken en die is al blij als die toe komt aan zijn eigen werkzaamheden. Weer een ander zit thuis omdat zijn beroep als niet essentieel wordt gezien en kan of mag tot februari gewoon niet werken. Met alle kopzorgen tot gevolg. Die zitten niet op drukke kinderen van andere te wachten denk ik dan.

Impact op kinderen

De impact op de kinderen wordt volgens mij best onderschat. Er wordt van onze kinderen verwacht dat zij zich ook maar aanpassen. Maar vragen wij niet te veel van ze? Wij als volwassenen klagen dat we het vervelend vinden dat wij niet naar feestjes of evenementen kunnen. Wij balen dat de sportscholen en winkels gesloten zijn. Wat denk je dat onze kinderen ervan vinden? Kun je je voorstellen dat mijn kinderen gewoon een keertje naar het zwembad willen? Gewoon een zaterdag middag alleen met mama of papa zwemmen. Of tijdens een natte zondagmiddag lekker in balorig spelen. En dan begin ik niet eens over de schatjes die jarig zijn in deze periode. Geen kinderfeestjes, niet trakteren op school. Ik vind het zo sneu voor die kinderen. Als ouders proberen we het toch gezellig te maken voor onze kinderen. Maar op een gegeven moment zijn de lontjes te kort en het geduld is op. Dan mogen ze van mij de hele middag achter Netflix.

Focus ook op mama

Ik neem dan een stapje terug en laat het een beetje over me heen komen. Probeer te focussen om mijn gezonde mindset. Want op een opgebrande mama zit niemand te wachten. Daarom wil ik deze blog toch positief afsluiten. Door het volgende te zeggen. Het is oké als je het nu zwaar hebt. Je bent misschien wel mama maar je hebt geen superkrachten. Je bent een mens van vlees en bloed. Soms heb energie of rust nodig om weer bij te tanken. Dus zorg dat je ook denkt aan jezelf. Want alleen als je goed voor jezelf blijft zorgen kun je genieten van de kleine dingen in het leven! Want hoe fijn is het dat je kleine op je schoot komt kruipen terwijl jullie samen een filmpje kijken. Realiseer je dat ze over een paar jaar groot zijn en dan baal je dat je niet hebt kunnen genieten. Dat zou toch zonde zijn?   Hoe ervaar jij de lockdown? Vind je nog tijd voor jezelf? Klets mee via een van mijn sociaal mediakanalen.